Een moment van zelfcompassie: mijn oude leraar
Ik moest echt wel even slikken toen ik dit zag …
“Monastic disciples and lay friends have welcomed Zen Master Thich Nhat Hanh at his Root Temple, Từ Hiếu Pagoda in Huế, Vietnam.
Thay arrived at Từ Hiếu on 28 October, accompanied by a number of senior disciples.
For a news report with still images and a short video, see here: https://tuoitre.vn/thien-su-thich-nhat-hanh-ve-den-to-dinh-…“
(Berichtje van Plum Village UK op Facebook)
Ik moest even slikken …
Deze meester waar ik zoveel van geleerd heb; wat is hij oud geworden; wat zijn zijn ogen hol.
Een momentje van zelfcompassie
… pijn in mijn hart, gevoel van kwetsbaarheid
… realisatie dat wij allemaal kwetsbaar en vergankelijk zijn, dat juist dat ons zo menselijk maakt
… de intentie dat ik hier ruimte voor mag maken, een moment van stilte mag nemen, dit mag voelen
… mezelf een beetje troost toegewenst
… en juist daardoor nog iets meer voelen hoe mijn lichaam reageert: spanning in mijn kaken, pijn
… dit is ook het leven, het hele leven, ‘de hele catastrofe’ (Jon Kabat-Zinn)
… mezelf nog iets meer getroost: Het valt ook niet mee om dit te ervaren
… een kopje thee nog maar
… even niets hoeven.
Er drijft een wolk in mijn thee
En dan, bij dat kopje thee, ineens weer de herinnering aan Thay die, zijn kommetje met beide handen omklemmend, zei: “There is a cloud in my tea.”
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht.
En ook wel weer mooi om te zien hoe hij wordt omringd met liefde.
Hij is thuisgekomen. “I have arrived, I am home.”
Hier wordt het liedje “I have arrived, I am home” als een anthem gepresenteerd en gezongen voor Thay (zomer 2017)
Ik wens Thay, en zijn hele sangha, alle goeds, alle geluk en liefde die ik me voor kan stellen … en ‘beyond’.
