Ontspullen, Ontzorgen, Ontmoeten, Ontspannen

De kleren van de yogi

(een pleidooi voor ontspullen, avant la lettre)

Ergens in India leefde aan de oever van een rivier een yogi. Hij had maar één doel in zijn leven: stilte. Heel de dag mediteerde hij in stilte. Hij had er ook alle tijd voor, want hij had geen verplichtingen en bezat bijna niets. Een bedelnap en een lendendoek, dat was alles.

Van tijd tot tijd nam hij een bad in de rivier en daarna liet hij zijn lendendoek op een steen drogen. Op zekere dag besefte hij dat hij er beter aan deed een tweede lendendoek te kopen. Dan kon hij meteen verder met mediteren terwijl zijn gewassen lendendoek te drogen lag.
Hij bedelde wat geld bij elkaar en ging naar de markt. Onderweg kwam hij een wijze oude man tegen. In India kunnen wijze oude mannen gedachten lezen en zonder omhaal waarschuwde deze de jonge yoga: ‘Ik weet dat je probeert tijd te winnen om meer te mediteren, maar met meer bezit ben je niet beter af. Probeer gelukkig te zijn met wat je hebt.

Zoveel extra bezit is een extra lendendoek nu ook weer niet, vond de yogi in stilte en hij vervolgde zijn weg. De volgende dag nam hij opnieuw een bad in de rivier en legde zijn natte doek te drogen. Schoon en droog ging hij naar zijn meditatieplekje onder een boom. Toen hij een tijdje later terugkwam om zijn lendendoek op te halen, zag hij dat een muis er gaatjes in had geknaagd.
Dus ging hij naar het dorp, vroeg aan een vriend een kat en nam de kat mee om de muis te verjagen.

Nu kon hij rustig mediteren, ware het niet dat de kat ’s avonds van de honger zo hard begon te miauwen dat de yogi niet meer in staat was om te mediteren.
‘Dat is waar ook,’ besefte hij, ‘een kat heeft melk nodig.’
Hij had niet veel zin om opnieuw kostbare meditatietijd op te offeren, maar er zat niets anders op. Hij ging weer naar het dorp, waar iemand hem een koe wilde lenen. Hij moest er wel een dag per maand voor werken, maar dan zou hij voortaan helemaal ongestoord kunnen mediteren.

De volgende avond begon de koe klagelijk te loeien. Ze moest gemolken worden.
‘Dit kost me echt te veel tijd,’ besefte de yogi en hij ging naar het dorp om met een meisje te trouwen dat voor de koe kon zorgen.

Nu was de yogi gelukkig met een vrouw, die zorgde voor koe, die melk gaf voor de kat, die de muizen verjoeg.
Maar niet lang, want al snel begon het meisje te klagen”
‘Je mediteert de hele dag en ik heb verder niets te doen. Ik wil een dak boven mijn hoofd.’
Dus bouwde de yogi een huis voor zijn vrouw.

Niet lang daarna begon het meisje weer. Ze was eenzaam en wilde graag een kindje.
Het kindje kwam er en zo kreeg de yogi het drukker en drukker met zijn gezin, zijn huis, zijn dieren. Steeds vaker moest hij werken om de kost te verdienen en hij had bijna geen tijd meer om te mediteren. Soms dacht hij met weemoed terug aan de tijd dat hij alleen was en niets meer bezat dan een enkele lendendoek.

Op een dag, op weg naar de markt om inkopen te doen voor zijn gezin, kwam hij de wijze oude man weer tegen. Deze glimlachte tegen hem en zei:
‘Ik zie dat je zorgen hebt. Ik kan slechts herhalen wat ik je eerder vertelde: wees gelukkig met wat je hebt, want als je eenmaal iets wenst is het hek van de dam.’